Samen Sterk - deel 3

blog3

Hoe kun je als zelfstandig verpleger van een kleine groep blijven bestaan naar de toekomst toe? Hoe kan ik me sterker positioneren tussen al die grote groepen? Hoe kan ik mijn patiënten nog beter verzorgen en een verschil maken? Hier volgt mijn verhaal over hoe ik mij beter omkaderd heb, om er zo sterker uit te komen.

Ik ben dus zelfstandig thuisverpleger en hoor de laatste jaren niets anders dan: “De kleine garnalen moeten eruit”. Dus ging ik kijken wat de grote verschillen zijn, zo kwam ik op te merken dat “samenwerken “en de patiënt centraal stellen de nieuwe modewoorden/ zinnen werden.

Nu ben ik actief in een middelgrote Service blok en ben gaan rondkijken wie mijn partners waren die ik vluchtig op de gang tegenkwam. De Apotheker die de medicatie levert, die kende ik al van op afstand. Dus trok ik mijn stoute schoenen aan en ging met Ilse Smets en haar collega’s in dialoog. Ik luisterde vooral naar wat haar noden waren en hoe we die samen konden oplossen. Ook werd door haar aan mij gevraagd om mee de opstart van de eerstelijnszone van onze regio te doen. Zo gingen we samen ook hier van start.

Mijn aandacht werd op een gegeven moment toch getrokken door een kinesitherapeut die in de gang aan het wandelen was met een van de residenten. Ik vroeg hem wat eigenlijk het nut was van wat hij aan het doen was. Hij vertelde me dat hij gangrevalidatie deed met de resident maar dat dit eigenlijk nutteloos was, de resident was al 93 jaar oud. Dat antwoord zinderde me nog lang na.

Zelf ben ik dus ook actief in de eerstelijnszone van mijn regio en het was tijdens een van die vergaderingen dat ik met Michel Schotte ( kinesitherapeut) aan de klap raakte. Van het een kwam het ander en na een avondje tafelen, waren we beide benieuwd,  indien we handen in elkaar zouden slaan, hiervan het resultaat zou zijn. Voor het eerste werd hier het woord “samenwerken” uitgesproken.

Als ik ’s avonds naar huis reed  kwam ik steeds voorbij een praktijk waar verpleging, kinesitherapeut, diëtisten en psycholoog samen zaten. Ik begon al te dromen… "

- verpleegkundige David Teurfs